Πως είναι να μεγαλώνετε σε μία τόσο διαφορετική κοινωνία, όπως η Αφρική;
Λοιπόν, ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία. Είναι ένα περιβάλλον τελείως ξεχωριστό και με άλλες προσλαμβάνουσες τόσο στο κομμάτι του πολιτισμού όσο και στο κομμάτι της καθημερινότητάς και της μόρφωσης. Σίγουρα είναι κάτι που έχει διαμορφώσει τις εμπειρίες μου και το κουβαλάω και βγαίνει προς τα έξω και στην εικόνα μου. Κάποια στιγμή θα γράψω για την Αφρική…
Πέρα από την Αφρική όμως έχετε ζήσει και σε άλλες χώρες. Ποιες διαφορές εντοπίζονται ανάμεσα τους;
Εντάξει έχω ζήσει στο Λονδίνο στα φοιτητικά μου χρόνια. Το Λονδίνο από μόνο του είναι εμπειρία και μου έδωσε πάρα πολλά ως προς το κομμάτι της διαδικασία της ωρίμανσης. Και μετά έζησα και ένα μεγάλο διάστημα στη πόλη του Μεξικού, το οποίο ήταν μια εμπειρία τελείως φευγάτη, γιατί δεν είχα κάποιες συγκεκριμένες υποχρεώσεις εκεί. Είχα πάει και έμεινα ένα διάστημα. Από κει και πέρα έχω πάρα πολλά να πω για χώρες και πόλεις, γιατί ταξιδεύω πολύ. Σίγουρα, καθεμία είναι μια μεγάλη εμπειρία.
Παρόλα αυτά ενώ έχετε ζήσει σε τόσο όμορφες χώρες γιατί αποφασίσετε να εγκατασταθείτε στην Ελλάδα;
Γιατί επέλεξα να μείνω στην Ελλάδα, μάλλον είναι οι ρίζες; Δηλαδή αισθάνομαι ότι ανήκω εδώ. Εδώ ήταν τα πατρογονικά εδάφη των παππούδων μου. Αισθάνομαι μεγαλύτερη ασφάλεια.
Θα ήθελα, βέβαια, κάποια στιγμή και το σκέφτομαι σε καμιά δεκαετία να επιστρέψω στην Αφρική και να διδάξω εκεί. Χωρίς να πρέπει να αμείβομαι. Δηλαδή να προσφέρω φιλανθρωπικό έργο στα παιδιά της Υποσαχάριας Αφρικής.
Μας έχετε αναφέρει ότι έχετε ταξιδέψει σε πολλές χώρες στον κόσμο. Ποιος είναι αγαπημένος προορισμός και γιατί;
Ωχ, δύσκολη ερώτηση. Καταρχάς, έχω ένα μεγάλο χάρτη και βάζω πινεζούλες, όπου έχω πάει. Από τους πιο αγαπημένους μου προορισμούς είναι η Αίγυπτος. Μου άρεσε πάρα πολύ όλο αυτό το ταξίδι στον Νείλο ποταμό. Ήταν μια εμπειρία πολύ κινηματογραφική, δηλαδή νομίζεις ότι είσαι κομμάτι μιας ταινίας, ενώ είναι ένα φυσικό περιβάλλον και όλος αυτός ο αιγυπτιακός πληθυσμός ξεδιπλώνεται.
Νομίζω θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου ταξίδια.
Σε εργασιακό επίπεδο τώρα έχετε ασχοληθεί με πολλά αντικείμενα. Ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Κοίταξε… η μεγάλη μου αγάπη είναι η εκπαίδευση, ο έρωτας μου. Και μάλιστα θεωρώ ότι για εμάς δεν είναι τόσο δουλειά, αλλά είναι κυρίως λειτούργημα, δεν αμείβεται δηλαδή επί της ουσίας. Από κει και πέρα το κομμάτι το συγγραφικό που τώρα έχει πάρει διαστάσεις επαγγελματικές. Πια γράφω και πιο συστηματικά, παράγω δηλαδή τουλάχιστον 2 βιβλία τον χρόνο. Εκτός αυτού μου αποδίδει και χρήματα το κομμάτι αυτό. Μετά το κομμάτι το ταξιδιωτικό που δουλεύω σαν ξεναγός και αρχηγός σε γκρουπ. Νομίζω ότι κι αυτό δεν είναι τόσο δουλειά. Μάλλον στη ζωή μου τα βλέπω όλα κάπου μεταξύ ψυχαγωγίας και δουλειάς, δηλαδή όπου δουλεύω. Το σημαντικό είναι εγώ να περνάω καλά και να μου αρέσει. Σίγουρα όμως, το ταξίδι, επειδή είναι ο μεγάλος μου έρωτας, έχω καταφέρει και το έχω κάνει και επάγγελμα. Και είναι πολύ σημαντικό και τροφοδοτικό. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι κουράζομαι πάρα πολύ γιατί είμαι “σπασμένη” σε πολλά κομμάτια..
Στον τομέα της εκπαίδευσης πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με τους μαθητές σας;
Προσπαθώ, έχω πάντοτε στο πίσω μέρος στο μυαλό μου να κατέβω προς τα παιδιά, δηλαδή, να μπω λίγο στα παπούτσια τους μέσα γιατί πραγματικά συ συγχρωτίζομαι με ηλικίες παιδιών στην εφηβεία, δηλαδή που είναι έτσι πολύ δύσκολη και ιδιαίτερη. Επομένως προσπαθώ να τα προσεγγίσω και να τα κατανοήσω, να τους περάσω κάποια μηνύματα και λιγότερο να τα κρίνω και να τα διδάξω, δηλαδή μπαίνω λίγο σε μία διαδικασία κατανόησης κι αυτό μαρέσει πάρα πολύ. Με ιντριγκάρει, δηλαδή το να κερδίσω τα παιδιά και να τα φέρω κοντά μου. Στόχος μου είναι να καλλιεργήσω μία σχέση αγάπης. Αυτό είναι το βασικό μου όταν ξεκινάει μία χρονιά, πώς θα κάνω τα παιδιά να αισθανθούν ασφαλή και χαρούμενα στην διαδικασία που εμπλέκομαι εγώ μαζί τους.
Ως προς την συγγραφή τώρα, μπορείτε να μας μιλήσετε λίγο για αυτά; Από τι εμπνευστήκατε;
Ναι βεβαίως. Τα βιβλία μου, κοιτάχτε να δείτε, εγώ πάντα έγραφα. Από μικρή δηλαδή, γύρω στην ηλικία σας είχα αρχίσει έτσι ημερολόγια και σημειώματα. Πάντα όμως ήθελα να γράψω για παιδιά γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό που θες να μοιραστείς ως ενήλικας, να το κατεβάσεις στο επίπεδο του παιδιού και να γίνει κατανοητό. Επειδή ταξιδεύω και συγχρόνως ξεναγώ, πάντοτε είχα μεγάλη απορία την ώρα που κάνω μια ξενάγηση, ένα παιδί που είναι σε ένα γκρουπ μέσα τι καταλαβαίνει. Και κάπως έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα.
Μάλιστα ήταν ένα μεσημέρι, ήμουν στο Λονδίνο και περπατούσα στο Covent Garden. Είχα τελειώσει τη δουλειά, είχα πάρει και ένα καφέ, το είχα στο μυαλό μου και το τριβέλιζα . Το επόμενο φθινόπωρο, κάναμε με τον γιο μου τον Ρωμανό ένα ταξίδι στο Λονδίνο οι δυο μας και ουσιαστικά ήταν ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο στα παιδιά. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα και έγραψα την «Φανταστική Βόλτα στο Λονδίνο» και μετά, ακολούθησε η Φλωρεντία, την οποία αγαπάω πάρα πολύ, είναι από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις επειδή ταυτίζεται με την αναγέννηση και την αλλαγή. Μετά έχουν ακολουθήσει διάφορα και θα ακολουθήσουν. Σίγουρα όμως, η έμπνευση μου έρχεται από τα ταξίδια, πάντα από εκεί εμπνέομαι και νομίζω ότι θα παραμείνω στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Τώρα βέβαια με κινητοποιούν να γράψω κάτι για ενήλικες σαν μικρά διηγήματα που θα είναι ιστορίες από την Αφρική με λίγο χιούμορ. Νομίζω ότι μπορεί και να το κάνω αυτό, θα δούμε.
Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο αυτή την περίοδο;
Ναι, τώρα αυτή την περίοδο γράφω κάτι για τη Θεσσαλονίκη. Λογικά θα κυκλοφορήσει μέχρι τον Σεπτέμβρη- Οκτώβρη. Μου έγινε μία πρόταση προχθές κιόλας, πολύ φρέσκο, θα δούμε τώρα. Ήμουν σε μια φάση που ξεκουραζόμουνα γιατί ολοκλήρωσα αυτό το οποίο είναι ένα project « Τα μαγικά μπλε γυαλιά μας ταξιδεύουν στα λιμάνια της Κύπρου» που ουσιαστικά είναι ένα βιβλίο που έγινε από την κυπριακή κυβέρνηση,
με χρηματοδότηση δηλαδή. Είναι όλη ιστορία των λιμανιών της Κύπρου υπό μορφή όμως μυθοπλασίας. Επειδή το δούλευα όλο το καλοκαίρι και παρουσιάστηκε το Νοέμβριο και ήταν και χιλιάδες άλλα πράγματα που τρέχανε ταυτόχρονα, κουράστηκα πολύ. Επομένως, πήρα τώρα λίγο μια απόσταση. Τώρα σιγά-σιγά ολοκληρώνεται και η Θεσσαλονίκη, θα φύγει και αυτή για τυπογραφείο.
Κατά τη διάρκεια της ζωή σας έχετε πάρει πολλές αποφάσεις οι οποίες έχουν αλλάξει τον τρόπο που εξελίχθηκε η ζωή σας. Αν μπορούσατε θα αλλάζατε κάτι;
Ωραία ερώτηση. Τι θα άλλαζα. Ναι, μπορεί να άλλαζα κάτι. Αυτό που θα άλλαζα, θα ήταν αυτό που στη φάση που μου δόθηκε μια ευκαιρία να επιστρέψω στην Αφρική και να δουλέψω εκεί, πρέπει να ήμουνα γύρω στα 28, δεν το έκανα. Αν τώρα ξαναγύρναγα την χρονοκάψουλα νομίζω ότι θα γυρνούσα. Παρόλα αυτά για μένα είναι πολύ σημαντικό να σας το πω κιόλας, γιατί είστε και νέοι δημοσιογράφοι, ότι έχει σημασία για μένα, ότι έχω κάνει στη ζωή μου το έχω απολαύσει. Δηλαδή, αν έπρεπε να χαρακτηρίσω την ζωή μου θα την έλεγα απολαυστική. Ακόμα και μέσα από δυσκολίες που έχουνε προκύψει. Γιατί τελικά και η ζωή είναι ένα ταξίδι, που σίγουρα θα έχεις ωραίες στιγμές όπως σε ένα ταξίδι, αλλά και δύσκολες στιγμές που θα ζοριστείς και θα έχεις δυσκολίες. Τη ζωή, πάντα τη συμβολίζω με ένα ταξίδι, γιατί είναι και πολύ ανακουφιστικό όταν έχεις πολλά ζόρια να λες ότι «έλα μωρέ» θα περάσουν και θα βγει κάτι καλύτερο και όντως έτσι συμβαίνει, αυτό είναι αλήθεια.
Φέτος έχουμε την τύχη να σας έχουμε καθηγήτρια και κατά τη διάρκεια των μαθημάτων μας έχετε δώσει πολλά μαθήματα ζωής. Ποιο θεωρείτε το πιο σημαντικό για έναν μαθητή;
Το πιο σημαντικό; Να αγωνίζεστε και να βάζετε στόχους, δηλαδή να μην εγκαταλείπετε. Το να βάζετε στόχους είναι πολύ σημαντικό για σας. Γιατί είναι και κίνητρο. Σίγουρα θα βιώσετε απογοητεύσεις, αλλά να στοχεύω κάπου και να αγωνίζομαι γι’ αυτό πρέπει να είναι μια πολύ βασική σας αξία.
