Εδώ και χρόνια γιορτάζεται στις 31 Οκτωβρίου το γνωστό σε όλους Χάλογουιν το βράδυ πριν τη γιορτή των Αγίων Πάντων. Αποτελεί μια πολυεθνική γιορτή και αφορά την ένωση του κόσμου των ζωντανών με αυτόν του κόσμου των νεκρών.
Για αρχή το Χάλογουιν πηγαίνει πίσω 2000 χρόνια και είναι παλαιότερο από τον Χριστιανισμό. Συγκεκριμένα σε χώρες όπως η Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η βόρεια Γαλλία οι άνθρωποι συνήθιζαν να διώχνουν τα φαντάσματα ανάβοντας φωτιές για θυσίες.
Στη συνέχεια το γνωστό φάρσα ή κέρασμα από τους μεσαιωνικούς αιώνες. Πρόκειται, ουσιαστικά για ένα “παιχνίδι” των παιδιών τα οποία μασκαρεμένα περνούσαν από πόρτα σε πόρτα κάνοντας την τυπική ερώτηση “φάρσα ή κέρασμα;” περιμένοντας για αντάλλαγμα ζαχαρωτά ή χρήματα.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως οι παραδόσεις οι παραδόσεις για το Χάλογουιν στις ΗΠΑ διαδόθηκαν μέσω της βοήθειας των μεταναστών. Λόγω του λιμού της πατάτας το 1840 οι Ιρλανδοί φεύγωντας πήραν μαζί τους τις παραδόσεις για το Χάλογουιν εξαπλώνοντας τις σε όλη τη χώρα. Η αποκορύφωση έγινε το 1920 που το Χάλογουιν έφτασε στο υψηλότερο σημείο όλων των εποχών. Επιπρόσθετα, λόγω έλλειψης των ζαχαρωτών κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου διακόπηκε το φάρσα ή κέρασμα. Αργότερα επανήλθε με την προσπάθεια των εταιριών παραγωγής ζαχαρωτών με διαφημίσεις προκειμένου να κερδίσουν χρήματα.
Σήμερα το Χάλογουιν αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη εμπορική γιορτή παγκοσμίως. Οι καταναλωτές ξοδεύουν 9 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίος για μεταμφιέσεις καθώς και για στολίδια. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι το 95% των ΗΠΑ αγοράζει γλυκά και καραμέλες για να γιορτάσει. Το 75% προμηθεύεται διακοσμητικά ενώ το 65% κοστούμια.
Εξίσου ενδιαφέρουσα πληροφορία αποτελεί ότι οι κολοκύθες-φαναράκια προήλθαν από την Ισλανδία. Το έθιμο αυτό βασίζεται στην ιστορία ενός ιρλανδού που κατάφερε να ξεγελάσει τον διάβολο και με αυτό τον τρόπο του απαγορεύτηκε η είσοδος στην κόλαση ή στο παράδεισο και έτσι περνούσε τις μέρες του περιπλανώμενος στη Γη κρατώντας ένα φανάρι, από ‘που προήλθε το όνομα “Τζακ του φαναριού” και έτσι λοιπόν άρχισε το έθιμο με τα φανάρια.
Όσον αφορά τη παράδοση αυτή, στην Αμερική, οι κάτοικοι όταν ήρθε το Χάλογουιν αντί για φανάρια σκάλιζαν κολοκύθες, πατάτες, γογγύλια και παντζάρια. Με τα περισσεύματα από τις κολοκύθες παρασκεύαζαν ένα συνοδευτικό.
Πέρα από το κλασικό έθιμο της κολοκύθας στην Ιρλανδία υπάρχει και αυτό του παραδοσιακού ψωμιού με όνομα “Brack” ή αλλιώς “Barmbrack“. Περιέχει σταφίδες καθώς και ένα μικρό κρυφό παιχνίδι ή δαχτυλίδι, δηλαδή σαν τη δικιά μας βασιλόπιτα. Το άτομο που θα βρει το αντικείμενο λέγεται ότι θα έχει τύχη την επόμενη χρονιά. Από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι το έθιμο του Χάλογουιν
Από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι το έθιμο του Χάλογουιν προήλθε από ποικίλες ιστορίες και παραδόσεις. Στη διάρκεια του χρόνου εξελίχθηκε, ώστε να καταλήξει έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
