Ως γνωστόν, από τα αρχαία κι’ όλας χρόνια η θέση του άντρα και της γυναίκας διέφεραν. Οι γυναίκες είχαν περιορισμένα δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία του φεμινιστικού κινήματος, από γυναίκες που θέλησαν να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν όλα όσα στερούνταν λόγω του φύλου τους.
Αλλά ας αρχίσουμε από τα βασικά, τι είναι φεμινισμός. Με τον όρο φεμινισμό ορίζουμε ένα κοινωνικό και πολιτικό κίνημα που συνδέθηκε με την χειραφέτηση και την εκμετάλλευση των γυναικών. Οι φεμινίστριες μάχονται για θέματα όπως η ενδο- οικογενειακή βία, την απελευθέρωση από τα ταμπού της κοινωνίας , την βοήθεια που πρέπει να έχουν οι μητέρες από το κράτος, την διεκδίκηση ίσων μισθών ανεξαρτήτως φύλου , την εξάλειψη των κοινωνικών διακρίσεων και στερεοτύπων. Δηλαδή σημαντικά θέματα που απασχολούν όλες τις γυναίκες.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης του φεμινιστικού κινήματος, μιας και ο διαχωρισμός των δύο φύλων υπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες. Την περίοδο της γαλλικής επανάστασης η Ολύμπια Ντε Γκουζ εκδίδει τη Διάσημη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Γυναίκας και της Πολίτισσας (1791). Η Γκουζ όμως δολοφονήθηκε για τις απόψεις της από το κράτος με σκοπό να φοβίσει τις φεμινίστριες και καθυστερήσει επόμενες εξεγέρσεις. Ένα χρόνο μετά η Μαίρη Γουόλστονκραφτ διατυπώνει τις ιδέες του φεμινισμού με την «Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας». Π’ όλα αυτά, ο φεμινισμός οργανώνεται ως κίνημα πολύ αργότερα και σήμερα πλέον χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις- κύματα.
Το Πρώτο Κύμα αφορούσε γυναίκες που ονομάστηκαν Σουφραζέτες. Το κύμα αυτό ξέσπασε στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ κατά την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης και έφτασε έως τη δεκαετία του 1950. Οι Σουφραζέτες διεκδικούσαν το δικαίωμα στην εργασία, της ψήφου και της εκπαίδευσης. Οι γυναίκες αρχίζουν να απασχολούνται με τη βιομηχανία αλλά οι μισθοί τους είναι μειωμένοι σε σχέση με των αντρών, δεν μορφώνονται ενώ παράλληλα καταπιέζονται από τις οικογενειακές δουλειές. Οι πρώτες φεμινίστριες είχαν ως βασικό ζητούμενο τις συνθήκες της γυναικείας «δουλείας». Έπειτα με τους αγώνες τους επιτυγχάνουν να κερδίσουν το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, το δικαίωμα της εκπαίδευσης τους, όπως και την κινητοποίηση της πολιτικής εξουσίας με αποτέλεσμα να εφαρμόσει νομοσχέδιο για προστασία της μητρότητας. Το ίδιο διάστημα εκδηλώνει μια σταδιακή απελευθέρωση που φαίνεται ακόμα και από τις τάσεις της μόδας. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι οι Σουφραζέτες υπήρξαν ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ιστορία του φεμινιστικού κινήματος.
Αμέσως μετά ξεκινάει το Δεύτερο Κύμα που σχετίζεται άμεσα με τη Σεξουαλική Επανάσταση. Η διάρκεια αυτού του κύματος εκτείνεται από το 1950 μέχρι το 1980. Αυτή τη φορά στοχάζονται την αυτοδιάθεση του σώματός τους, τη σχέση των δύο φύλων, τον γάμο και το δικαίωμα στην άμβλωση. Εμφανίζεται η έννοια του πατριαρχικού συστήματος που ορίζει την καταπίεση των γυναικών . Παράλληλα το κίνημα ενώνεται με την ΛΟΑΤ κοινότητα που και αυτή παλεύει για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Μια πολύ σημαντική Γυναίκα για το δεύτερο κύμα υπήρξε η Γαλλίδα Σιμόν ντε Μποβουάρ που έγραψε το βιβλίο «Δεύτερο Φύλο». Έχοντας ανατρεπτικές απόψεις προσπαθεί να αναλύσει τη γυναικεία ύπαρξη και καταπίεση.
Κατά τη δεκαετία του ‘90 αρχίζει το Τρίτο Κύμα που ως βάση είχε τις απόψεις των φεμινιστριών. Έχοντας αντικρουόμενες απόψεις εστιάζουν στους βιασμούς, τις παρενοχλήσεις, τον ρατσισμό, το δικαίωμα αναπαραγωγής και των μονογονεϊκών οικογενειών. Οι μεταφεμινίστριες εναντιώνονται και δεν δέχονται ότι η γυναίκα είναι «θύμα». Αντίθετα υπερασπίζονται την ενδυνάμωση της γυναικείας ταυτότητας και προτρέπουν τις γυναίκες να είναι αυτόνομες. Το Τρίτο κύμα εξαπλώθηκε για πρώτη φορά και στον δυτικό κόσμο και καταπολεμούν τον ρατσισμό κατά των έγχρωμων γυναικών ενώ και ζητήματα ανελευθερίας σε όλο τον κόσμο.
Πλέον στον 21 αιώνα εξελίσσεται ένα Τέταρτο κύμα με σκοπό να καταργήσει οριστικά όλες τις διακρίσεις σε όλους τους τομείς (εργασίας, εκπαίδευσης, μισθού). Οι εργαζόμενες στον χώρο το θεάματος, δηλαδή τραγουδίστριες, ηθοποιοί κτλ, εκμεταλλεύονται την θέση τους για να διαδώσουν τις απόψεις τους σχετικά με την έμφυλη βία και τον αποκλεισμό τους από υψηλές θέσεις εργασίας. Έτσι οι γυναίκες βήμα βήμα πετυχαίνουν σημαντικές νίκες υπέρ του γυναικείου κινήματος.
Το φεμινιστικό κίνημα έχει υπάρξει έως και σήμερα δυνατό, έχοντας πάντα ως κεντρικό στόχο τα δικαιώματα της γυναίκας και την ίση αντιμετώπιση των δυο φύλων. Τα γεγονότα του παρελθόντος δεν διαφέρουν με αυτά του σήμερα, αντίθετα δεν παύουν να συνεχίζονται. Οι συνέπειες είναι δραματικές και στενάχωρες. Τέλος ο φεμινισμός είναι η προσπάθεια των γυναικών αλλά και όλων των ανθρώπων με σκοπό ο κόσμος να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει καθημερινά γύρω μας, δηλαδή τα προβλήματα που προκαλούνται στις γυναίκες είτε αφορούν την καταγωγή, την θρησκεία και την άποψη τους.